Ik begrijp het niet helemaal….
Proberen de wereld te begrijpen. Is het mogelijk om de mensen om je heen te begrijpen, wanneer ze zo anders lijken dan ikzelf. Kijken naar andere mensen, hun gedrag observeren en dat imiteren. Het lijkt een goede strategie. Veel mensen lijken te hebben uitgevonden hoe ze moeten leven. Niet eens hoe ze moeten overleven. Maar ze leven echt. Het lijkt zo moeiteloos. Ze gaan naar hun werk, doen hun werk. Ze gaan naar huis, koken, eten, sporten. En in het weekend werken ze in de tuin. Simpel. Soms voel ik mij een alien, maar is dat erg?
Ik observeer en bewonder. Het ziet er zo normaal uit. En ze doen het zo achteloos en gemakkelijk. Ze komen hun huis uit. Ze lopen naar hun auto, stappen in en rijden naar een tuincentrum. Hoe komen ze aan die auto? Hebben ze daarvoor gespaard? En hoe hebben ze dat besloten welke auto ze willen? Er zijn echt duizenden verschillende soorten auto’s. Denken ze dan heel lang na? Maken ze een lijst met wat ze fijn vinden aan/in een auto?
Hetzelfde geldt voor hun huizen. Een mens koopt een huis, helemaal leeg. En dan beginnen ze met inrichten. Hoe weet je welke kleur? En waar zetten ze die meubels neer. En hoe weten ze wanneer ze wanneer ze een tafel kopen of die ook bij de bank past? Mijn favoriete kleur is roze. Maak ik dan gewoon alles roze? Of pastelroze, met pastelpaars en pastelblauw. Ik ga eens een pinterest bord maken. Wie weet doen die buurtjes dat ook wel….
Zoveel vragen over de ander, nog meer vragen over mezelf
Moeten we alles zelf kunnen? Want om heel eerlijk te zijn kan ik heel veel niet. Mijn hoofd is een warboel. Mijn huis verlaten vind ik al een hele opgave. Even rustig naar het tuincentrum gaan zoals de buurmannen en buurvrouwen dat lijken te doen. Ik vind dat een kunst.
In mijn ogen zijn zij de aliens. Die ik met veel fascinatie observeren kan. Ik wil dit ook kunnen, maar ik ben bang dat ik moet accepteren dat ik daarvoor niet gemaakt ben.
Of zou ik het kunnen leren? In alle vrede en met veel overzicht mijn huis kunnen verlaten. De sleutels op een vaste plek. Ja oké, dan pak ik ze van hun vaste plek. Heb ik die sleutels in mijn hand. Dan komt er een gedachte in mijn hoofd op: “oooh nog even naar het toilet.” Vervolgens gooi ik die sleutels op de trap. Op het moment dat ik klaar ben op het toilet, ben ik mijn sleutels kwijt. Op het toilet heb ik alweer over duizend en één andere dingen zitten nadenken, dan ben ik allang vergeten dat ik die sleutels op de trap heb gegooid.
Zo’n normaal functionerende buurvrouw zou dan zeggen: “Ja dat komt omdat je geen vaste plek hebt voor je sleutels, zodra je dat hebt kan je ze niet meer kwijtraken.”
Zo makkelijk is het dus niet. Mijn brein werkt warrig. Door een warrig brein maak je ook warrige keuzes. Zoals die sleutels op de trap pleuren, omdat je nog naar het toilet moet. Maakt mij dat een alien en hen normaal. Of zouden zij dit stiekem ook allemaal doorstaan voordat de voordeur opengaat en ik ze nonchalant naar buiten zie lopen?
Het creëren van een stoffen kunstwerk, dat is makkelijk
Was het leven maar zo makkelijk als het maken van een stoffen schilderij. Dat vind ik geweldig om te doen. Quilten heet deze vorm van kunst. Het voelt als puzzelen, maar ik ontwerp zelf de puzzel. Ik construeer een verhaal aan de hand van kleuren, motieven, reliëfs, vormen, constructies. Dit alles vormt een geheel. En elke keuze in de vormgeving klopt voor mij. Met kundigheid en precisie construeer ik zo’n stoffen schilderijtje. Vastberadenheid, zelfvertrouwen en een drive. Dit kan ik, hier heb ik het overzicht in.
Het is oké
Mijn hoofd is een chaos, ik raak veel kwijt. Er zijn ook ontzettend veel gedachtes in mijn hoofd, waardoor mijn brein langzamer is. Als een harde schijf die vol zit. MAAR tussen al die gedachtes zitten ook geniale creatieve ideeën. Over wereldpolitiek, gender, design, kleding, over relaties, over vriendschappen, over psychologie, over de natuur, over eten, over liefde, over delen, over oorlog, over God, over mijn hond en over nog veel meer…
Deze gedachten daar moet ik wat mee. CREATIE. Misschien ben ik geen modelburger. Maar fuck dat. God heeft mij met een reden zo gecreëerd. Het is tijd om dit te omarmen en wat met ideeën en creativiteit te gaan doen. Het is namelijk zo vermoeiend voor een alien om te proberen een modelburger te zijn. Tijd om het masker af te zetten, en onbeschaamd te laten zien wie ik ben. Want ik weet dondersgoed wie ik ben en wat ik leuk vind. Als deze wereld gemaakt is voor modelburgeres. Dan creëer ik wel mijn eigen wereld. Mijn wereld is voor de alien.
What i do not realize is in fact how you are no longer actually much more wellfavored than you might be right now Youre very intelligent You recognize thus considerably in relation to this topic made me in my view believe it from numerous numerous angles Its like men and women are not fascinated until it is one thing to do with Lady gaga Your own stuffs excellent All the time handle it up