Rubriek – Daten met Tos: Hoe celibaat leven, mijn datingleven heeft beïnvloed
De liefde, we hebben er allemaal onze eigen ideeën over en onze verwachtingen van. De één is beinvloed door Disney en het goede huwelijk van zijn/haar opa en oma. De andere heeft meerdere pijnlijke scheidingen in de familie meegemaakt en is minder rooskleurig. In dit eerste artikel over mijn liefdesleven gaan we het hebben over onthouding en de voordelen daarvan.
DISCLAIMER: Als je familie van me bent en je wilt nog op een normale manier stukjes kaas en worst met me kunnen eten op een verjaardag. Lees dit vooral niet, blijf onwetend😬
De eerst versie van die artikel is een soort psychoanalyse geworden van mijn liefdesleven tot nu toe. Op zich vet interessant, maar mijn intentie was om over de afgelopen twee jaar te schrijven. Dus, eerst een korte versie van de geschiedenis en dan snel naar het heden/de afgelopen twee jaar. Mijn eerste lange relatie was van mijn 17de tot mijn 22ste. Aan de ene kant was hij mijn beste maatje. We konden alles bij elkaar kwijt en we snapten elkaar op denkniveau. Toch voelde ik me bij hem niet veilig. Er was geen geborgenheid en al helemaal geen passie. Ik wilde hem niet kwijt, maar ik wilde wel in mijn behoefte voorzien worden. Daarom kwam ik met het geweldige idee om er een open relatie van te maken. Ik had de grootste lol en ontdekte veel over mezelf. Alleen die relatie werd er niet beter op. Ben je jong, een tip van Tos: begin niet aan een open relatie. Zoek iemand die beter aansluit op de behoefte die jij hebt als mens. Wat voor de één voelt als te veel moeite, is voor de ander iets wat hij/zij met alle liefde wil geven.
De tweede relatie volgde kort daarop. Was een leuke lieve man, galant, behandelde me als een prinses. MAAR, door die jarenlange vrijheid blijheid snapte ik niet hoe monogamie werkte. Ik snapte concepten als vertrouwen, open communicatie en jaloezie niet. Wanneer ik me klote of afgewezen voelde binnen die relatie, was mijn eerste reactie om pijn te verdoven met lusten.
Ik had überhaupt slechte zelfregulatie van emoties. De relatie liep stuk en ik besloot dat het tijd was om het over een andere boeg te gooien. Ik wilde een andere manier leren van omgaan met pijnlijke emoties. Verdoven met hedonistische praktijken was geen optie meer. Zelfcontrole heb ik echt moeten leren en daar is een (tijdelijk) celibaat leven ook een onderdeel van.
Zelfcontrole:
Wij mensen hebben lusten. Lusten kunnen overweldigend zijn. Het is de duivel die je verleidt om voor het korte termijn geluk te kiezen. Directe bevrediging in het moment, vervelende consequenties op lange termijn. Mijn duivelse spelletje is verleiden. Als ik niet oplet kan ik me er echt in verliezen. Wanneer je je niet bewust bent van je motivatie achter de dans der verleiding, gaan lusten compleet met je aan de haal en verlies je jezelf. Je gaat vreemd of je hebt seks met iemand waar je totaal geen intieme band mee hebt. In beide situaties doe je een ander (je partner) en jezelf tekort.
Het voelde vaak alsof die situaties van compleet waarin ik compleet verzwolgen werd door lust, mij overkwamen. Alsof ik in een boot zat op een rivier en niet wist hoe ik moest roeien. Totaal geen sturing.
Op een bepaald punt heb ik besloten om even helemaal geen fysiek intiem contact meer te hebben anderen en een celibaat leven te leiden. En voor mezelf na te denken wat ik belangrijk vind in mijn leven en welk gedrag daarop aansluit. Nadenken over wat voor mens ik wil zijn. Wil ik iemand zijn die anderen en mezelf kwetst? Wil ik mijn kostbare tijd verspillen aan mijn ziel, zaligheid en lichaam geven aan vreemden? Die tijd kan ik ook stoppen in goeie gesprekken hebben of plezier maken. Zelfregulatie is voor mij ook leren inzien dat wanneer ik me kut voel, de liefde en aandacht van vrienden en familie veel waardevoller zijn, dan goedkeuring in de vorm van flirten en “intimiteit” met een vreemde.
Het heeft me zelfs laten inzien dat de dans der verleiding zoveel meer diepgang kán hebben dan lust. Verleid me met je persoonlijkheid, maak met het hof. Geef me een handkus en verdwijn in de duisternis.
Niks mis met verleiden, maar verleiden puur met het doel om je genitaliën tegen die van een vreemde aan te wrijven. LAME.
Hechting/verliefdheid
Hook-up culture is een feministische scam. Al in de jaren 60 werd de illusie gewekt dat seks met zoveel mogelijk verschillende mensen, de ultieme vorm van vrije liefde en autonomie over eigen lichaam is. Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook geen voorstander van de zogenaamde “purity culture”, waarin de waarde van een vrouw afhangt van haar maagdelijkheid. Dan spreek je over twee uitersten. Ik vind alleen dat we ons als vrouwen meer bewust moeten zijn van wat seks/aanraking doet met onze hormonen en gevoelens.
Wanneer je als mens huid op huid contact hebt, komt het hormoon oxytocine vrij. Dit hormoon zorgt voor gevoel van vertrouwen en verbondenheid tussen mensen. Bij een vrijpartij bouwt dit hormoon zich op in zowel mannen als vrouwen. Met een piek in oxytocine levels tijdens een orgasme. Alleen wat er na dat orgasme gebeurt zorgt voor een cruciaal verschil. Bij mannen keldert het oxytocine niveau als een baksteen naar beneden. Terwijl het bij vrouwen hoog blijft.
Zo vaak heb ik mijn vriendinnen in tranen gezien na een one-nightstand of een Tinderdate. De totale disconnectie, na afloop van een vrijpartij. Hij kortaf en wil haar zo snel mogelijk de deur weer uit hebben. Zij wordt overspoeld wordt door fijne gevoelens en is de toekomst met hem al helemaal uit te stippelen. Waar vrouwen op dat moment niks aan kunt doen, want dat is de oxytocine. Mannen ook niet, want prolactine en een lage dosis oxytocine. Maar ben je er bewust van dat het echt kwetsend is voor een vrouw, wanneer je je vlak na intimiteit afsluit voor haar/kortaf doet etc. Ik zeg dit niet om vingers te wijzen of te veroordelen, maar meer om begrip voor elkaar te kweken. Oxytocine heeft bij mannen en vrouwen een totaal andere uitwerking.
Het gaat zelfs zo ver dat het hormoon oxytocine in vrouwen ervoor zorgt dat ze in sociale interactie op zoek gaan naar positieve gezichtsuitdrukkingen. Dit doen ze om een veilige gemeenschap te bouwen rondom hun kroost. Terwijl oxytocine er bij mannen juist voor zorgt dat ze in sociale interactie gefocust zijn op negatieve gezichtsuitdrukkingen, om hun kroost en vrouw te kunnen beschermen tegen anti sociale invloeden. Zie dit toffe artikel: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4941426/
Maar goed ik dwaal af. De moraal van mijn verhaal is: wees slim en heb geen seks met een man voordat je hem hebt leren kennen. Het is namelijk erg dom om je door seks te gaan hechten en (vast) te binden. Terwijl je nog geen tijd hebt gehad om zijn gedrag te observeren. Is dit wel een fijne vent? Kan je daadwerkelijk veilig zijn bij hem in de buurt? Of voelt dat nu alleen zo door die stomme hechtingshormonen. Je kunt geen objectief oordeel meer vellen, wanneer je te snel fysiek wordt.
Voor je het weet sta je stijf van de oxytocine de keuken te poetsen van iemand die dat absoluut niet verdient. Deze kennis over mezelf als vrouw, heeft mijn datingleven veranderd. Ik kijk langer de kat uit de boom. Neem meerdere dates de tijd om iemand gedrag te observeren. In de meeste gevallen heb ik de zelfcontrole om lusten te negeren en er pas aan toe te geven wanneer het de moeite waard is. Liefde en connectie kan zo mooi zijn, maar je moet er wel met dezelfde intentie instaan als de ander. Word verliefd op elkaars persoonlijkheid, gedrag én lichaam. Je bent echt zoveel meer waard dan slechts iemands dopamine rush te zijn!
Ja en friends with benefits, wat kan ik erover zeggen. De afgelopen twee jaar ben ik sowieso mijn vraagtekens gaan zetten bij vriendschappen tussen mannen en vrouwen (maar dat terzijde). Wat in godsnaam is friends with benefits eigenlijk? Je hebt een vriendschappelijke band, dus je doet samen dingen die vrienden ook doen.
Met mijn vriendinnen heb ik diepgaande gesprekken, doe ik leuke dingen samen, je lacht, je steunt elkaar in de moeilijke tijden. Dat doe je dan ook met een man en “the benefits” daarboven op zijn dan seks. Klinkt voor mij gewoon als een relatie voor mensen met angst voor commitment… Vriendschap + seks = heel banaal gezegd toch wat een relatie inhoudt?
Of is friends with beneftis een liefsdesrelatie minus de verliefdheid? Bij de vrouwen kan dat al nauwelijks, want we hebben net gezien hoe dat gaat met seks en hormonen. Dus wie of wat heeft er baat bij ‘friend with benefits’? Denk daar eens over na.
P.S. Nu heb ik dit verhaal puur vanuit een hetero perspectief geschreven. Maar mijn god, wat moet het hemels zijn om een lesbienne te zijn. Samen verdrinken in oxytocine #lifegoals
What i do not realize is in fact how you are no longer actually much more wellfavored than you might be right now Youre very intelligent You recognize thus considerably in relation to this topic made me in my view believe it from numerous numerous angles Its like men and women are not fascinated until it is one thing to do with Lady gaga Your own stuffs excellent All the time handle it up